Τα μέτρα κυβερνοασφάλειας

• Tου David Ignatius – Aρθρογράφου της Washington Post

Τις τελευταίες πινελιές στη νέα στρατηγική ασφάλειας του κυβερνοχώρου θέτει το Πεντάγωνο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα του Τύπου. Η νέα στρατηγική θα αντιμετωπίζει τον κυβερνοχώρο σαν πεδίο πιθανού πολέμου, υιοθετώντας δόγμα «ενεργούς άμυνας» για την πρόληψη επιθέσεων που -θεωρητικά τουλάχιστον- θα μπορούσαν να πλήξουν τα μεταφορικά δίκτυα και τις εμπορικές δραστηριότητες του έθνους.

Παρότι η νέα στρατηγική αφορά πρόβλημα του 21ου αιώνα, απηχεί τη φιλοσοφία του Ψυχρού Πολέμου. Οι στενότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ θα ενωθούν σε δίκτυο πρώιμης πρόληψης και κοινής κυβερνοασφάλειας, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα στρατολογούνται σε ένα είδος παλλαϊκής άμυνας κατά της επιβουλής, ενώ οι στρατιωτικοί διοικητές θα έχουν το δικαίωμα να διατάζουν την άμεση αντιμετώπιση των ηλεκτρονικών εισβολέων.

Αντί της «μαζικής αντεπίθεσης» εναντίον επιτιθέμενων, των οποίων η εθνική ταυτότητα μπορεί να είναι ασαφής, η νέα στρατηγική προτείνει την εναλλακτική τακτική της αποτροπής που θα βασίζεται στην ενίσχυση των αμερικανικών υποδομών και τη δημιουργία εφεδρικών συστημάτων, ικανών να αντέξουν σε κάθε επίθεση. Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας θα επιβλέπει την ενίσχυση των υποδομών, με τη βοήθεια της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA).

Ο υφυπουργός Αμυνας Ουίλιαμ Λιν εξήγησε τις βασικές αρχές της νέας προσέγγισης, γνωστής και ως «Κυβερνοστρατηγική 3.0» μεταξύ των στελεχών του Πενταγώνου. Σε συνέντευξη και σε άρθρο του στην επιθεώρηση «Foreign Affairs» της περασμένης εβδομάδας, ο υφυπουργός αποκαλύπτει ότι η επίσημη πρόταση θα κατατεθεί στον Λευκό Οίκο τον Δεκέμβριο, ενώ στο μεταξύ την ασφάλεια του κυβερνοχώρου θα εξασφαλίζει από την 1η Οκτωβρίου το Πεντάγωνο, χάρη στη νέα «Κυβερνο-διοίκηση» που σύστησε.

Οι προτάσεις του κ. Λιν είναι ρηξικέλευθες. Η νέα στρατηγική μπορεί, όμως, να αποδειχθεί δαπανηρή και δύσχρηστη, ενώ αφορά απειλές, τις οποίες το ευρύ κοινό, αλλά ακόμη και οι εμπλεκόμενες και απειλούμενες εταιρείες δεν αντιλαμβάνονται καλά. Πρώτη υποχρέωση των δημιουργών του συστήματος είναι έτσι η ενημέρωση του κοινού, έτσι ώστε όλοι μας να αντιληφθούμε τους κινδύνους μιας επίθεσης, αλλά και το κόστος και τα οφέλη της κινητοποίησης εναντίον μιας τέτοιας επίθεσης.

Μιλώντας με τον κ. Λιν, εντυπωσιάστηκα από το χάσμα μεταξύ του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον κυβερνοχώρο -ως πηγή ενδεχομένως καταστροφικών επιθέσεων- οι ειδικοί της άμυνας και το ευρύ κοινό, που θεωρεί το Ιντερνετ έναν καλοπροαίρετο φίλο και βοηθό.

Το Πεντάγωνο στρατολογεί ήδη συμμάχους στην εκστρατεία του για κυβερνο-ασφάλεια. Ο κ. Λιν έχει εκθέσει τις απόψεις του στους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ σε θέματα υποκλοπών και παρακολούθησης διαβιβάσεων, που είναι η Βρετανία, ο Καναδάς και η Αυστραλία. Σχεδιάζει τώρα να συναντηθεί με ευρύτερο κύκλο συμμάχων του ΝΑΤΟ μέσα στον επόμενο μήνα. Ενα από τα θέματα συζήτησης θα είναι η παρακολούθηση των πιθανών εχθρών ενός κυβερνοπολέμου, σύγχρονη ηλεκτρονική μορφή της παλιάς «Γραμμής DEW», του μυστικού δικτύου ραντάρ των Δυτικών συμμάχων κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ή των υποθαλάσσιων ακουστικών μέσων, για τον εντοπισμό σοβιετικών υποβρυχίων σε κατάδυση.

Το αμυντικό σχέδιο του κ. Λιν θα είναι «εν μέρει αισθητήρας, εν μέρει σκοπός και εν μέρει ελεύθερος σκοπευτής». Οι πρώτες δύο ιδιότητες δεν αναμένεται να προκαλέσουν αντιδράσεις και γι’ αυτό τον ρώτησα τι εννοούσε με την τρίτη, αυτή του «ελεύθερου σκοπευτή». Μου εξήγησε ότι αν η «Κυβερνοδιοίκηση» εντοπίσει επερχόμενη ηλεκτρονική επίθεση, θα έχει την ικανότητα «να θέσει αμέσως σε καραντίνα τον κακόβουλο κώδικα, μεταφέροντάς τον σε σημείο, όπου δεν θα μπορεί να βλάψει τα ηλεκτρονικά συστήματα και τις υποδομές των ΗΠΑ». Η πρόκληση, λέει ο κ. Λιν, εντοπίζεται στην αποσόβηση της επίθεσης, χωρίς να προκληθούν «παράπλευρες απώλειες», όπως η διαταραχή του παγκόσμιου εμπορίου.

Ο κ. Λιν δεν θέλησε να επεκταθεί στο ζήτημα των επιθετικών όπλων που διαθέτουν οι ΗΠΑ στον πόλεμο αυτό, εκτός από το να πει ότι «έχουμε αναπτύξει μεγάλη γκάμα δυνατοτήτων». Οι ΗΠΑ είναι πιθανώς πιο ευάλωτες σε τέτοιες επιθέσεις από ό,τι άλλες χώρες, εξαιτίας της εξάρτησης της αμερικανικής οικονομίας από τα ηλεκτρονικά δίκτυα. Ο κ. Λιν απορρίπτει, όμως, την ιδέα απαγόρευσης των «κυβερνο-όπλων», μέσω μιας νέας εκδοχής των συμφωνιών αφοπλισμού.

Ο όρος «στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα» έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στον σχεδιασμό του κυβερνοπολέμου. Από το 2007, το Πεντάγωνο ενημερώνει τους εργολήπτες αμυντικών συμβολαίων για κάθε εχθρική διείσδυση στα δίκτυά τους. Αυτό εξελίχθηκε στο «Πλαίσιο Διαρκούς Ασφάλειας», άτυπη συμμαχία που περιλαμβάνει διευθύνοντες συμβούλους μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας και άμυνας.

Ειρωνική επίπτωση της κυβερνοστρατηγικής είναι η ικανότητά της να ανατρέπει την παγκοσμιοποίηση. Αμερικανός κατασκευαστής φορητών υπολογιστών που κάποτε θα υπερηφανευόταν ότι τα εξαρτήματά του κατασκευάζονται σε 50 χώρες του κόσμου, πρέπει τώρα να ανησυχεί για 50 σημεία διείσδυσης κακόβουλων εισβολέων, που θα ήθελαν να μεταδώσουν τους βλαβερούς τους κώδικες.

Ελπίζω ότι στη συζήτηση για την κυβερνοστρατηγική οι αξιωματούχοι θα αναγνωρίσουν τους κινδύνους στρατιωτικοποίησης του Διαδικτύου. Αν και θέλουμε να είμαστε προστατευμένοι από ηλεκτρονικές επιβουλές, μία δαπανηρή εμμονή στην ασφάλεια των δικτύων θα ήταν βλαβερή για τη χώρα.

Γερμανία- Κίνα: άλλο ένα παράξενο ζευγάρι

Πολύς λόγος έγινε, την τελευταία δεκαετία, για την αλλόκοτη, συμβιωτική σχέση Αμερικής – Κίνας, με τη μόνη υπερδύναμη να επενδύει μαζικά στη χώρα που αντιπροσωπεύει τον πιο πιθανό, μελλοντικό ανταγωνιστή της, εκμεταλλευόμενη το χαμηλό εργατικό κόστος και την κομμουνιστική ηγεσία του Πεκίνου να καλύπτει το αστρονομικό χρέος των ΗΠΑ, ώστε να συνεχίσει να πουλάει τα προϊόντα της στην αμερικανική αγορά. Ενώ όμως τα πρώτα σημάδια σταδιακής αποσύμπλεξης των δύο γιγάντων είναι ορατά, πολλοί κάνουν λόγο για μια νέα συμβιωτική σχέση που επωάζεται, αυτή τη φορά, μεταξύ Γερμανίας και Κίνας.

Ο αναλυτής των Financial Times, Μάρτιν Γουλφ, παρατηρεί ότι οι δύο χώρες «αντιπροσωπεύουν τους δύο μεγαλύτερους εξαγωγείς βιομηχανικών προϊόντων, με την Κίνα να έχει ξεπεράσει, από πέρυσι, τη Γερμανία. Διαθέτουν τεράστια εμπορικά πλεονάσματα και συναλλαγματικά αποθέματα, που ξεπερνούν κατά πολύ τις επενδύσεις τους. Βερολίνο και Πεκίνο πιστεύουν ότι οι χώρες–πελάτες τους οφείλουν να συνεχίσουν να αγοράζουν κινεζικά προϊόντα, αλλά και να σταματήσουν τον “ανεύθυνο” δανεισμό. Καθώς τα γερμανικά και τα κινεζικά πλεονάσματα συνεπάγονται ελλείμματα άλλων χωρών, αυτή η στάση δεν έχει λογική συνοχή».

Ο Βρετανός αναλυτής σημειώνει τη μείωση της παγκόσμιας ζήτησης εξ αιτίας των σκληρών μέτρων λιτότητας και συνεχίζει: «Αν οι πλεονασματικές χώρες δεν λάβουν διορθρωτικά μέτρα για την τόνωση της ενεργού ζήτησης στο εσωτερικό τους, ο κόσμος όλος θα παγιδευτεί σε μια πολιτική εξαγωγής της κρίσης στον γείτονα: κάθε χώρα θα επιδιώκει να συσσωρεύσει πλεονάσματα σε βάρος των εμπορικών της εταίρων. Αυτή η τακτική οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, για την καταστροφή της δεκαετίας του 1930».

Ενδεχομένως, ο Μάρτιν Γουλφ αδικεί κάπως την Κίνα, αλλά οι φόβοι του για το ενδεχόμενο επιστροφής στον προστατευτισμό δεν φαίνονται αβάσιμοι. Από τις στήλες της ίδιας εφημερίδας, ο καθηγητής Μάικλ Πέτις έγραφε, την περασμένη Κυριακή:

«Ο κόσμος μοιάζει να πορεύεται αμείλικτα προς τον εμπορικό πόλεμο. Το αμερικανικό, εμπορικό έλλειμμα εκτοξεύεται… Τους προσεχείς μήνες, οι ΗΠΑ θα αναγκασθούν να επιλέξουν μεταξύ προστατευτισμού και αστρονομικού εμπορικού ελλείμματος με αυξανόμενη ανεργία. Το πιθανότερο είναι ότι θα επιλέξουν το πρώτο, αλλά αν το παρακάνουν, κάτι που είναι πιθανό, μπορεί να πυροδοτήσουν ένα νέο, παγκόσμιο κύμα προστατευτισμού, που θα πλήξει σκληρά της πλεονασματικές χώρες».

Το κίνημα «Πάρτι Τσαγιού» εξαπλώνεται

• Μεγάλη κινητοποίηση εν όψει των κρίσιμων ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ

The New York Times

Ενα Σάββατο του Αυγούστου, πενήντα ηγετικές προσωπικότητες του κινήματος «Πάρτι Τσαγιού» κατέφθασαν στην Ουάσιγκτον ευελπιστώντας ότι θα μάθαιναν με ποιον τρόπο θα κερδίσουν τις ενδιάμεσες εκλογές ψήφο – ψήφο.

«Αναζητήστε σπίτια με σημαίες ή θρησκευτικά σύμβολα καθώς συνήθως κατοικούνται από συντηρητικούς, και πάρτε μαζί σας μπισκότα για σκύλους επειδή δημιουργούν σχέση εμπιστοσύνης με τους ιδιοκτήτες τους. Μην μοιράζετε τα αυτοκόλλητα του υποψηφίου σας, προσφερθείτε να τα κολλήσετε και όταν όλα τελειώσουν στείλτε χειρόγραφα ευχαριστήρια», ήταν μερικές από τις συμβουλές που έλαβαν κατά την ταχύρρυθμη εκπαίδευση οργάνωσης μιας επιτυχημένης προεκλογικής εκστρατείας. Η FreedomWorks είναι αλήθεια μία οργάνωση που έκανε περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη για τη δημιουργία και εξέλιξη του κινήματος «Πάρτι Τσαγιού» μετατρέποντας τους συντηρητικούς που το απαρτίζουν σε μία πανίσχυρη οργανωτική δύναμη για τις ενδιάμεσες εκλογές του 2010.

Η οργάνωση θα δαπανήσει δέκα εκατομμύρια δολάρια για τα υλικά και τις δραστηριότητες της προεκλογικής εκστρατείας, για τη δημιουργία πινακίδων, καταλόγων ψηφοφόρων και την κατασκευή ενός τηλεπικοινωνιακού συστήματος που θα επιτρέψει στους εθελοντές να τηλεφωνούν για λογαριασμό των υποψηφίων από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές των σπιτιών τους. Αλλοι, βέβαια, θα δαπανήσουν περισσότερα. Ομως η FreedomWorks πιστεύει ότι το κεντρικό ζήτημα είναι να πεισθούν φίλοι, γείτονες ακόμα και ξένοι να ψηφίσουν τους υποψήφιους του κινήματος στις εκλογικές περιφέρειες όπου η διαφορά ψήφων είναι μικρή.

Η FreedomWorks ιδρύθηκε το 1984 με την επωνυμία «Πολίτες για Μια Υγιή Οικονομία» και χρηματοδότηση από το Ιδρυμα Κοχ, το οποίο στηρίζει πολλούς νεοφιλελεύθερους στόχους. Το 2003 ανέλαβε την προεδρία της ο Ντικ Αρνεϊ, πρώην βουλευτής του Τέξας και κινητήριος δύναμη πίσω από την «ανακατάληψη» του Κογκρέσου από τους Ρεπουμπλικανούς το 1994 .

Η καθημερινή οργάνωση των ομάδων του κινήματος «Πάρτι Τσαγιού» γίνεται από είκοσι στελέχη, ηλικίας 20 έως 30 ετών, γεγονός που πραγματικά προκαλεί έκπληξη αφού τα μέλη του κινήματος «Πάρτι Τσαγιού» έχουν τη διπλάσια ηλικία. Τα μέλη της οργάνωσης ισχυρίζονται ότι πρότυπά τους είναι το συγκρότημα Grateful Dead και η αεροπορική εταιρεία Virgin Atlantic Airways. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ιδεολόγοι και πιστοί στον αρχικό στόχο που είναι η προώθηση των θεωριών της αυστριακής οικονομικής σχολής σύμφωνα με την οποία όλα τα οικονομικά πρότυπα είναι για πέταμα, αφού δεν συνυπολογίζουν τις μεταβλητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, καθώς και ότι μόνο η απόλυτη απελευθέρωση της αγοράς οδηγεί σε επιτυχία.

Τώρα το ενδιαφέρον της οργάνωσης εστιάζεται στις ενδιάμεσες εκλογές σε Φλόριντα, Νέα Υόρκη, Οχάιο και Πενσυλβάνια.

Κίνημα κατά της μοναρχίας στη Σουηδία

• «Διακόσια χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση κι ακόμη έχουμε βασιλιά», διαμαρτύρονται τα μέλη του συλλόγου για την κατάργηση της μοναρχίας στη Σουηδία. Αν και η συμμετοχή είναι μάλλον ισχνή (7.300 άτομα σε μια χώρα εννέα εκατομμυρίων κατοίκων), το ποσοστό των οπαδών της μοναρχίας έχει πέσει στο 56% από 68% που ήταν προ εξαετίας.

Οι υποστηρικτές της οργάνωσης είναι εξάλλου ιδιαίτερα δραστήριοι. Φιλοδοξούν, μεταξύ άλλων, να χρηματοδοτήσουν αντιμοναρχική εφημερίδα και να δημιουργήσουν ένα πανευρωπαϊκό αντιμοναρχικό κίνημα με παρακλάδια στις έξι άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όπου βασιλιάδες ή βασίλισσες εξακολουθούν να βασιλεύουν: το Βέλγιο, τη Βρετανία, τη Δανία, την Ολλανδία, τη Νορβηγία και την Ισπανία.

• Τα μέλη του Ρεπουμπλικανικού Συλλόγου έφθασαν τα 7.300

Περίπου 25 μέλη ενός συλλόγου υπέρ της κατάργησης της μοναρχίας είχαν βολευτεί γύρω από ένα τραπέζι κάποιου ευρύχωρου διαμερίσματος στη βόρεια Στοκχόλμη, όταν κάποιος από το βάθος του δωματίου φώναξε: «Διακόσια χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση κι ακόμη έχουμε βασιλιά»!

Σε άλλες εποχές και άλλα μέρη, αυτοί οι επίδοξοι «βασιλοκτόνοι» θα διώκονταν. Εδώ όμως, στη φιλελεύθερη Σουηδία, ανθούν. Πράγματι, έχουν αυξηθεί τόσο γρήγορα τα μέλη του Σουηδικού Ρεπουμπλικανικού Συλλόγου τους τελευταίους μήνες, φθάνοντας τα 7.300 από 2.500 που ήταν πέρυσι, που η εν λόγω σύσκεψη κρίθηκε αναγκαία ώστε να εξετασθούν ορισμένες ιδέες, περιλαμβανομένης της δημιουργίας μόνιμου γραφείου της χρηματοδότησης μιας αντιμοναρχικής εφημερίδας και της ανάπτυξης ενός πανευρωπαϊκού αντιμοναρχικού κινήματος.

• Και στην Ευρώπη

Η ομάδα οραματίζεται ακόμη και κλάδους της στις έξι άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όπου βασιλιάδες ή βασίλισσες εξακολουθούν να βασιλεύουν: το Βέλγιο, τη Βρετανία, τη Δανία, την Ολλανδία, τη Νορβηγία και την Ισπανία. «Οι οπαδοί της μοναρχίας μειώνονται παγκοσμίως», λέει η γραμματέας του συλλόγου, Μόνα Αμπού-Τζάιμπ Μπροσχάμερ. Γεννημένη στον Λίβανο από Σύριο πατέρα και Σουηδέζα μητέρα η Μπροσχάμερ είναι χαρακτηριστικό δείγμα των αλλαγών που συντελούνται στη Σουηδία. Μετακόμισε στη χώρα λόγω του πολέμου στον Λίβανο. Δεν πιστεύει όμως ότι η Σουηδία θα γίνει Λίβανος.

Φυσικά, 7.300 άτομα δεν είναι πολλά σε μια χώρα εννέα εκατομμυρίων και η σουηδική μοναρχία απολαμβάνει ακόμη την υποστήριξη της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης γι’ αυτόν τον κυρίως συμβολικό ρόλο που κατέχει. Ωστόσο, τα κέρδη είναι αξιοσημείωτα, δεδομένου ότι η μοναρχία διατηρεί στη χώρα υψηλή θέση, μετά και τον παραμυθένιο γάμο της δημοφιλούς κληρονόμου του θρόνου, πριγκίπισσας Βικτωρίας, με τον πρώην προπονητή της, τον Ιούνιο.

Εν μέσω της ευφορίας της μοναρχίας, όμως, οι αμφιβολίες αιωρούνται. Οταν η μεγαλύτερη εφημερίδα της Σουηδίας, «Aftonbladet» συγκρότησε, τον Φεβρουάριο, ομάδα για την κάλυψη της γαμήλιας τελετής, οι αρμόδιοι ενέκριναν άσεμνες φωτογραφίες από τη βασιλική αυλή, επικριτικά κύρια άρθρα, ακόμη και σκίτσα.

«Ηταν σημαντικό για εμάς να υπάρξουν κάποια αρνητικά κείμενα για τον γάμο», επισημαίνει η Σουζάνε Νάιλεν, επικεφαλής της ομάδας για την κάλυψη της τελετής. Οι διαμαρτυρίες διογκώθηκαν όταν αποκαλύφθηκαν οι απιστίες του πρίγκιπα Καρόλου Φιλίππου, αδερφού της Βικτωρίας, τον οποίο εγκατέλειψε η σύντροφός του. «Νομίζαμε ότι θα είχαμε δύο γάμους αυτήν τη χρονιά. Επρόκειτο για βόμβα, αν και ξέραμε για τις απιστίες του εδώ και καιρό». Η στάση της Νάιλεν, η οποία ήταν ανταποκρίτρια της εφημερίδας στο Λονδίνο προτού αναλάβει το βασιλικό ρεπορτάζ, είναι ενδεικτική για την άποψη πολλών Σουηδών. «Ξέρω ότι η μοναρχία δεν συνάδει με τη δημοκρατία και καταλαβαίνω γιατί τόσοι άνθρωποι αντιτίθενται στον θεσμό. Πιστεύω όμως ότι η βασιλική οικογένεια εκπροσωπεί θετικά τη Σουηδία και είναι δύσκολο να εξασφαλίσεις ανάλογη δημοσιότητα μέσα από έναν πρόεδρο», προσθέτει.

Την άνοιξη, το κορυφαίο ινστιτούτο δημοσκοπήσεων SOM δημοσίευσε τα αποτελέσματα έρευνας που έδειχνε ότι το ποσοστό των οπαδών της μοναρχίας έχει πέσει στο 56% από 68% που ήταν προ εξαετίας. [International Herald Tribune]

Ανησυχία ΟΑΣΕ για τη γαλλική πολιτική στο θέμα των Ρομά

• Μετά τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο ΟΑΣΕ εξέφρασε σήμερα την ανησυχία του για την τρέχουσα πολιτική της Γαλλίας απέναντι στους Ρομά, μέσω του διευθυντή του γραφείου του για τους δημοκρατικούς θεσμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα (ODIHR) Γιάνεζ Λέναρσιτς.

«Τα πρόσφατα γεγονότα στη Γαλλία λαμβάνουν χώρα σε ένα πλαίσιο μιας μισαλλοδοξίας που αυξάνεται και επεκτείνεται σε βάρος των Ρομά σε πολλές χώρες, και ενώ γίνονται ανεπαρκείς προσπάθειες πολλών μελών του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη για τη μόνιμη ενσωμάτωση ατόμων και κοινοτήτων», δήλωσε ο Λέναρσιτς σύμφωνα με ανακοίνωση του Οργανισμού.

Ο επικεφαλής του ODIHR επέκρινε τη συλλογική ενοχοποίηση των Ρομά από τον Παρίσι, το οποίο διέλυσε πολλούς παράνομους καταυλισμούς και άρχισε να απελαύνει τους Ρομά που βρίσκονταν παράνομα στη χώρα, μετά από τις συγκρούσεις μεταξύ μελών της κοινότητας των τσιγγάνων και της αστυνομίας τον Ιούλιο.

«Το να πούμε ότι οι Ρομά εμπλέκονται συλλογικά σε εγκληματικές δραστηριότητες βασιζόμενοι σε μεμονωμένες περιπτώσεις συμβάλλει στον στιγματισμό αυτής της κοινότητας», υπογράμμισε.

Ο κ.Λέναρσιτς επίσης αναρωτήθηκε αν η Γαλλία, με την καταβολή οικονομικής βοήθειας για την επιστροφή των Ρόμα στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, σέβεται το δικαίωμά τους για μια κανονική νομική διαδικασία (για την απέλαση). Ο διπλωμάτης υπενθύμισε, τέλος, στο Παρίσι τις δεσμεύσεις του στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ για την ένταξη των Ρομά και την καταπολέμηση των διακρίσεων εις βάρος τους. [ΑΠΕ-ΜΠΕ]

Ιταλία: Αντιδράσεις προκάλεσε η ομιλία Καντάφι για το Ισλάμ

Αίσθηση προκάλεσαν οι δηλώσεις του Λίβυου Προέδρου Μουαμάρ Καντάφι κατά την συνάντησή του, αργά χθες το απόγευμα, με πεντακόσιες νεαρές ιταλίδες, στην έδρα του Λιβυκού Μορφωτικού Ινστιτούτου της Ρώμης. Στο πλαίσιο της διήμερης επίσκεψής του στην Αιώνια Πόλη, ο Καντάφι, όπως και πέρυσι, θέλησε να συναντήσει όμορφες και νέες κοπέλες, για να τους μιλήσει για την αξία και τις αρχές του Ισλάμ. Όπως δήλωσαν όμως οι παρευρισκόμενες στην συνάντηση, αυτή την φορά, ο Λίβυος συνταγματάρχης, προχώρησε σε πιο συγκεκριμένες αναφορές και συμβουλές.

«Ακολουθήστε τον Μωάμεθ. Το Ισλάμ θα έπρεπε να γίνει η θρησκεία όλης της Ευρώπης», τόνισε, κατά το «μάθημά» του, προκαλώντας την άμεση αντίδραση πολλών ιθυνόντων της Καθολικής Εκκλησίας. «Πρόκειται για προπαγανδιστικούς εντυπωσιασμούς», δήλωσε ο επίσκοπος της Ματζάρα Ντελ Βάλλο (Σικελία), Ντομένικο Μογκαβέρο. Ο Μογκαβέρο θα συναντήσει σήμερα το απόγευμα τον Λίβυο Πρόεδρο στα εγκαίνια φωτογραφικής έκθεσης και έχει κάνει γνωστό ότι «θα του ζητήσει διευκρινίσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αναγκάζονται να ζουν οι λαθρομετανάστες, στα στρατόπεδα που έχουν δημιουργηθεί στην Λιβύη». Από το κεντροαριστερό «Δημοκρατικό Κόμμα», δε, η βουλευτής Ρόζι Μπίντι δηλώνει ότι «για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι προσφέρει προβολή σε άτομα, που κάνουν απλώς και μόνο προπαγάνδα, περιστοιχιζόμενα από όμορφες κοπέλες». Ο πανεπιστημιακός Φράνκο Καρντίνι, ο οποίος διδάσκει Ιστορία του Μεσαίωνα, προσθέτει επίσης ότι «κάποιος θα έπρεπε να υπενθυμίσει στον Καντάφι ότι το Ισλάμ δεν θέλησε ποτέ, στην πραγματικότητα, να αλώσει ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό αποδεικνύεται ακόμη και από την πολιορκία της Βιέννης». Ο Λίβυος συνταγματάρχης, πάντως, θέλησε να συναντήσει και σήμερα το πρωί, άλλες διακόσιες κοπέλες, για ένα νέο «εντατικό σεμινάριο» σχετικά με την μουσουλμανική θρησκεία. Το βράδυ, πρόκειται να παρακολουθήσει ιταλο-λιβυκά ιππικά γυμνάσια στην σχολή των Καραμπινιέρων της Ρώμης και να παρακαθίσει σε γεύμα που θα προσφέρει προς τιμήν του ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Όπως τονίζει ο ιταλικός τύπος, η οικονομική παράμετρος συνεχίζει να είναι, πάντως, η σημαντικότερη της όλης αυτής επίσκεψης . Η Ιταλία έχει δεσμευθεί να στηρίξει την Τρίπολη με πέντε δισεκατομμύρια δολάρια, σε διάστημα είκοσι ετών, «ως αποζημίωση για την περίοδο της αποικιοκρατίας». Το 70% του εν λόγω ποσού, πρόκειται να επενδυθεί στην δημιουργία νέου αυτοκινητόδρομου χιλίων επτακοσίων χιλιομέτρων, ο οποίος θα συνδέει όλες τις παράκτιες περιοχές της Λιβύης. Οι ιταλικές επιχειρήσεις που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για την ανάθεση του έργου, έχουν ήδη ξεπεράσει τις είκοσι.

http://www.kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ