Ελβετική τερατογονία

  • ΜΕ 57,5% ΟΙ ΕΛΒΕΤΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΙΝΑΡΕΔΩΝ ΣΤΑ ΤΕΜΕΝΗ!

Υπέρ της απαγόρευσης κατασκευής μιναρέδων στα μουσουλμανικά τεμένη τάχθηκε η πλειοψηφία του ελβετικού λαού στο χθεσινό δημοψήφισμα, αποτέλεσμα-έκπληξη που θεωρείται βέβαιο ότι θα δημιουργήσει προβλήματα όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας.

Η αφίσα της καμπάνιας του εθνικιστικού Λαϊκού Κόμματος, που ζητούσε την απαγόρευση των μιναρέδων ως «συμβόλων εξουσίας του πολιτικού Ισλάμ και του νόμου της σαρίας» (φωτ. ΑΠΕ)

Η αφίσα της καμπάνιας του εθνικιστικού Λαϊκού Κόμματος, που ζητούσε την απαγόρευση των μιναρέδων ως «συμβόλων εξουσίας του πολιτικού Ισλάμ και του νόμου της σαρίας» (φωτ. ΑΠΕ) Παρά το ενιαίο μέτωπο που σχημάτισαν κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, επιχειρηματικοί κύκλοι και εκπρόσωποι όλων των θρησκειών της Ελβετίας, η καμπάνια του εθνικιστικού Ελβετικού Λαϊκού Κόμματος, που ζητούσε απαγόρευση των μιναρέδων υποστηρίζοντας ότι «συνιστούν σύμβολο εξουσίας του πολιτικού Ισλάμ και του νόμου της σαρίας», απέδωσε καρπούς. Με 57,5% υπέρ της απαγόρευσης και μόνο 4 από τα 26 καντόνια να ψηφίζουν κατά, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να τροποποιήσει το Σύνταγμα ώστε να μην επιτρέπεται η κατασκευή μιναρέδων. Στη χώρα, όπου ζουν 400.000 μουσουλμάνοι, υπάρχουν μόνο 4 τεμένη και εκατοντάδες χώροι προσευχής.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι σέβεται την απόφαση, η υπουργός Δικαιοσύνης δέχτηκε ότι οι ανησυχίες για την πιθανότητα εκδήλωσης ακραίων ισλαμιστικών φαινομένων θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, όμως η απαγόρευση «δεν είναι ικανό μέσο για τη συγκράτηση των εξτρεμιστικών τάσεων». Επιχείρησε πάντως να καθησυχάσει τους μουσουλμάνους κατοίκους της χώρας, που την περασμένη Πέμπτη είδαν το τζαμί της Γενεύης να γίνεται στόχος βανδάλων. Κατά τον επικεφαλής των μουσουλμανικών οργανώσεων στην Ελβετία «το πιο οδυνηρό δεν είναι η απαγόρευση αλλά το μήνυμα που στέλνει». Προ του δημοψηφίσματος οι δημοσκοπήσεις έδειχναν σχετικά εύκολη επικράτηση του «όχι» στην απαγόρευση. Η κάλπη όμως έδειξε άλλα. Αργά χθες στη Βέρνη, νεαροί δυσαρεστημένοι με το αποτέλεσμα έκαναν πορεία με χάρτινα ομοιώματα μιναρέδων και σύνθημα: «Αυτή δεν είναι η Ελβετία μου».

Κατά του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος θεωρείται βέβαιο ότι θα υπάρξει προσφυγή στο συνταγματικό δικαστήριο της χώρας, ενώ ήδη το Κόμμα των Πρασίνων ανακοίνωσε ότι εξετάζει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου θα ισχυριστεί ότι παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία την οποία εγγυάται η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Εκατόμβη νεκρών από τις πλημμύρες στην Τζέντα της Σ. Αραβίας

  • Τα σωστικά συνεργεία ανακοίνωσαν ότι οι νεκροί από τις πλημμύρες που έπληξαν το λιμάνι της Τζέντα, στη Σαουδική Αραβία, αυτή την εβδομάδα έφθασαν τους 103,ενώ διασώθηκαν 1.400, όπως μετέδωσε σήμερα το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων.

Φωτογραφία αρχείου

Φωτογραφία αρχείου

Οι βροχές που έπεσαν κυρίως την Τετάρτη ήταν οι εντονότερες εδώ και χρόνια για το λιμάνι αυτό της Ερυθράς Θάλασσας.Πολλά από τα θύματα πνίγηκαν η καταπλακώθηκαν από γέφυρες.Σύμφωνα με το πρακτορείο SPA οι προσπάθειες συνεχίζονται καθώς υπάρχουν ακόμη αγνοούμενοι.

Στους νεκρούς δεν περιλαμβάνονται και προσκυνητές για την Μέκκα,που απέχει 80 χιλιόμετρα από την Τζέντα και όπου γίνεται το ετήσιο προσκύνημα των Μουσουλμάνων, όπως διευκρίνισαν αξιωματούχοι.

Οι εφημερίδες έχουν κατ’επανάληψη επισημάνει τις ατέλειες του αποχευτικού συστήματος της πόλης όπου πολλοί κάτοικοι διαμένουν σε οικοδομές που έχουν ανεγερθεί χωρίς άδεια. Για το προσκύνημα στην ιερή πόλη Μέκκα έχουν έλθει στην Σαουδική Αραβία από το εξωτερικό περίπου 1,6 εκατομμύριο προσκυνητές.

(Πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Μέλος στη Βρετανική Κοινοπολιτεία και η Ρουάντα

  • Η Ρουάντα έγινε δεκτή σήμερα στη Βρετανική Κοινοπολιτεία, ως το 54ο μέλος της, σύμφωνα με ανακοίνωση του εκπροσώπου του διεθνούς οργανισμού. Η απόφαση ελήφθη κατά τη διάρκεια της συνόδου στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο.

Πρόκειται για την τελευταία διεύρυνση της Κοινοπολιτείας μετά την εισδοχή σε αυτή τη Μοζαμβίκης το 1995, που ήταν πρώην πορτογαλική κτήση στην Αφρικανική Ήπειρο. Αξιωματούχος της Ρουάντα δήλωσε ότι η απόφαση αυτή δείχνει την «τεράστια πρόοδο που έχει κάνει η χώρα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια». Σημειώνεται ότι η Ρουάντα, η οποία ήταν αποικία της Γερμανίας και του Βελγίου,είναι η δεύτερη χώρα μετά τη Μοζαμβίκη, που εισέρχεται στον οργανισμό χωρίς να έχει ιστορικούς δεσμούς με το Ηνωμένο Βασίλειο όπως τα υπόλοιπα μέλη. Τον περασμένο Ιούλιο, η επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κοινοπολιτείας, είχε επισημάνει στη Ρουάντα την ανάγκη βελτίωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας της έκφρασης και των πολιτικών ελευθεριών. Πρόσφατα η γαλλική δικαιοσύνη κατηγόρησε τον πρόεδρο της χώρας για συμμετοχή στην γενοκτονία του 1994. Μεταξύ των κρατών που ανήκουν στην Βρετανική Κοινοπολιτεία είναι και η Κύπρος που εντάχθηκε το 1961. [enet.gr, 16:55 Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009]

Ο πήχης όλο κατεβαίνει

Στην υπογραφή μιας ενδιάμεσης συμφωνίας στην Σύνοδο της Κοπεγχάγης (7-18 Δεκεμβρίου) προσανατολίζεται ο Λευκός Οίκος που έχει σκοπό να θέσει στόχους για την μείωση της εκπομπής ρύπων στις ΗΠΑ αφαιρώντας το μεγαλύτερο εμπόδιο στο διαφαινόμενο αδιέξοδο για μία παγκόσμια συμφωνία στο θέμα των κλιματικών αλλαγών.

Η παρουσία, ωστόσο, του Μπάρακ Ομπάμα στην Κοπεγχάγη μαζί με άλλους 65 ηγέτες δεν αναπτερώνει τις ελπίδες για μια συμφωνία για την αντικατάσταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο το 2012, αφού ο αμερικανός πρόεδρος επιχειρεί το τελευταίο διάστημα να χαμηλώσει τον πήχη των προσδοκιών καλώντας για μια συμφωνία που θα έχει «άμεσα επιχειρησιακά αποτελέσματα» και όχι απλά για μια πολιτική διακήρυξη. Οι ΗΠΑ, μαζί με την Κίνα, είναι υπεύθυνες για το 40% της παγκόσμιας εκπομπής ρύπων, αλλά είναι και η μόνη αναπτυγμένη χώρα η οποία δεν έχει κατάθεση μέχρι σήμερα καμία σχετική πρόταση.

Μία δέσμευση σε έναν ενδιάμεσο, προσωρινό στόχο θα έλυνε το δίλημμα του Ομπάμα αναφορικά με τις αντιδράσεις που καταγράφονται στην Γερουσία. Ο αμερικανός πρόεδρος σχεδιάζει να δεσμευτεί για μείωση των ρύπων της τάξης του 17% μέχρι το 2020 σε σχέση με τα επίπεδα του 2005, κάτι που πέρασε και στην Βουλή των Αντιπροσώπων τον περασμένο Ιούνιο με ισχνή πλειοψηφία. Το αντίστοιχο νομοσχέδιο στην Γερουσία φιλοδοξεί να κόψει τις εκπομπές ρύπων κατά 20%, αλλά ορισμένοι γερουσιαστές των Δημοκρατικών λένε ότι ο στόχος είναι πολύ αυστηρός.

Αλλά, ακόμα και το υψηλότερο νούμερο – το 20% – είναι πολύ μικρότερο από τους στόχους που έχουν θέσει οι άλλες αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης (20-30%) και η Ιαπωνία (25%), νούμερα τα οποία οι επιστήμονες θεωρούν απαραίτητα προκειμένου να αποφευχθούν οι χειρότερες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.

Πολλοί διαπραγματευτές είναι ενοχλημένοι με την πολιτική της Ουάσιγκτον, ειδικά λόγω των υψηλών προσδοκιών και των υποσχέσεων που δημιούργησε η προεδρία του Ομπάμπα. Ο αμερικανός πρόεδρος και άλλοι ηγέτες έχουν ήδη παραδεχθεί ότι η Κοπεγχάγη δεν πρόκειται να οδηγήσει σ’ ένα σύμφωνο με δεσμευτικό χαρακτήρα. Αλλά οι ηγέτες βλέπουν τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης ως έναν τρόπο να εξασφαλίσουν πολιτική συναίνεση για συγκεκριμένες δράσεις εκ μέρους των ανεπτυγμένων χωρών αλλά και των ταχέως αναπτυσσόμενων οικονομιών.

Ομως αν οι προσωρινοί στόχοι είναι πολύ φιλόδοξοι μπορεί το Κογκρέσο να αντιδράσει και με την σειρά του να εμποδίσει την ψήφιση νομοσχεδίων για την κλιματική αλλαγή στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Αν οι ΗΠΑ δεν εγκρίνουν το νομοσχέδιο στο Κογκρέσο, δεν θα έχουμε συνολική συμφωνία», δήλωσε ο Τζόναθαν Λας, του World Resources Institute. «Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι η κυβέρνηση Ομπάμα δεν θα πράξει τίποτα στην Κοπεγχάγη κι αυτό θα έχει συνέπεια να υπονομεύσει τις προσπάθειες όλων για παγκόσμια συμφωνία».

Ανησυχία στους Δημοκρατικούς

Η ηγεσία των Δημοκρατικών στην Γερουσία εμφανίζεται ανήσυχη, αφού δεν επιθυμεί ένα αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο. Ο επικεφαλής της πλειοψηφίας, Χάρι Ριντ, διευκρίνησε ότι δεν θα υπάρξει νομοσχέδιο μέχρι τον προσεχή Μάρτιο, αλλά ακόμα και αυτή η ημερομηνία αμφισβητείται λόγω των ενδιάμεσων εκλογών τον Νοέμβριο του 2010.

Παρά τη νομοθετική παράλυση που παρατηρείται στην Γερουσία, ο Ομπάμα, προχωράει προς μία συμφωνία για την μείωση των ρυπογόνων εκπομπών της χώρας του.

Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Πεκίνο, ο Ομπάμα δήλωσε ότι οι ΗΠΑ θα έθεταν στόχους για μείωση εκπομπών υπό των όρο ότι η Κίνα θα θέσπιζε ανάλογα μέτρα, κάτι που έπραξε την περασμένη Πέμπτη το Πεκίνο όταν και ανακοίνωσε ότι θα μειώσει την ένταση του διοξείδιου του άνθρακα ανά μονάδα ΑΕΠ κατά 40-45%.

Η κυβέρνηση Ομπάμα κυριεύεται από τον φόβο μήπως επαναληφθεί το σκηνικό του 1990, όταν δηλαδή η Γερουσία καταψήφισε την επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Κιότο, παρόλο που οι ΗΠΑ είχαν δεσμευτεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Τέτοιοι φόβοι κάνουν πιο πιθανό ότι τα άλλα κράτη θα δουν με θετικότερο μάτι πιο μετριοπαθείς στόχους στην Κοπεγχάγη.

  • Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Ο Τοντ Στερν, απεσταλμένος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις κλιματικές αλλαγές κινήθηκε σ’ αυτή την γραμμή θεωρώντας ότι η διεθνής κοινότητα βλέπει με καλό μάτι την ιδέα των προσωρινών στόχων. «Από την μία, ο κόσμος θέλει τις ΗΠΑ να επιλέξουν έναν συγκεκριμένο στόχο και από την άλλη όλοι αναμένουν να ολοκληρωθεί η αμερικανική νομοθετική διαδικασία και δεν θέλουν να λάβουμε πρωτοβουλίες που θα καταστήσουν κάτι τέτοιο απίθανο».

Απ’ τα blogs στους δρόμους

  • ΙΤΑΛΙΑ. Μια κίνηση εναντίον του Μπερλουσκόνι ξεκίνησε από το facebook και τους blogers και έγινε κίνημα κατά του Σίλβιο

  • Του ΝΙΚΟΛΑ ΖΗΡΓΑΝΟΥ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Το κίνημα «Ημέρα χωρίς Μπερλουσκόνι» κορυφώνει την εκστρατεία του το Σάββατο, με μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Ρώμης που θα κατευθυνθεί και θα κορυφωθεί στην Πιάτσα ντελ Πόπολο.

Εκεί αναμένεται να συρρεύσουν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές από όλο το φάσμα της αντιπολίτευσης, αλλά και συνδικαλιστές, κοινωνικοί φορείς, δικαστές και δημοσιογράφοι, με αίτημα να τεθεί φραγμός στα ιδιοτελή σχέδια του Μπερλουσκόνι για φίμωσει του τύπου αλλά και να υπάρξει ισονομία στην απονομή της δικαιοσύνης.

Ο Καβαλιέρε, που δοκιμάζεται από χιονοστιβάδα σκανδάλων, έχει αποδυθεί σε μια απροκάλυπτη εκστρατεία παρεμπόδισης της εις βάρος του εισαγγελικής έρευνας για ξέπλυμα χρήματος, φορολογικές απάτες, αλλά και συνεργασία με τη μαφία.

Το κίνημα «Ημέρα χωρίς Μπερλουσκόνι» («ΝΟ-Β day») ξεκίνησε, μέσα από το facebook και επεκτάθηκε στα blogs, με καταιγιστικό ρυθμό χωρίς καμία κομματική παρέμβαση, με πρωτοβουλία των απλών ανώνυμων πολιτών που δεν αντέχουν άλλο την έκπτωση της πολιτικής και την ντροπιαστική -για μια χώρα με τεράστια δημοκρατική παράδοση όπως η Ιταλία- πρωθυπουργία του Μπερλουσκόνι.

Τους προηγούμενους μήνες, το «ΝΟ-Β day» έκανε μαζικότατες συγκεντρώσεις σε πολλές ιταλικές πόλεις και συσπείρωσε διανοούμενους και προσωπικότητες από όλο το φάσμα της πολιτικής και της κοινωνίας, ξεπερνώντας την αντιπολίτευση.

Ενεργοί και επώνυμοι

Μεταξύ των ενεργών πολιτών του «ΝΟ-Β day» περιλαμβάνονται ο Σαλβατόρε Μπορσελίνο, γιος του δολοφονημένου από τη μαφία εισαγγελέα του Παλέρμο, και ο συγγραφέας του πολύκροτου βιβλίου «Γόμορρα» Ρομπέρτο Σαβιάνο, ενώ ανοιχτή πολιτική στήριξη δίνει ο αρχηγός κόμματος και πρώην εισαγγελέας της επιχείρησης «Καθαρά χέρια» Αντόνιο ντι Πιέτρο.

Η διαδήλωση θα διεξαχθεί μία ημέρα μετά την αναμενόμενη απόφαση της δίκης του Μαρτσέλο ντελ’ Ούτρι, στενού συνεργάτη του Μπερλουσκόνι, που κατηγορείται για συνεργασία με τη μαφία. Στη δίκη αναμένεται να καταθέσει και ο μεταμελημένος μαφιόζος Γκάσπαρε Σπατούτσα, μέλος της συμμορίας Γκραβιάνο, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο Μπερλουσκόνι, στην αρχή της πολιτικής του καριέρας, είχε έρθει σε συμφωνία με τη μαφία.

Ο Σπατούτσα κατέθεσε στον εισαγγελέα ότι ο ιταλός πρωθυπουργός είχε πάρει, ως αντάλλαγμα για την ανοχή του απέναντι στα μαφιόζικα κυκλώματα, πολιτική υποστήριξη από το οργανωμένο έγκλημα. Παρών στη συμφωνία του Μπερλουσκόνι με τους αδελφούς Γκραβιάνο, που ήταν νονοί της ομώνυμης οικογένειας της Κόζα Νόστρα, ήταν, σύμφωνα με τον Σπατούτσα, και, ο Μαρτσέλο ντελ’ Ούτρι.

Το κίνημα «ΝΟ-Β day» είναι στο διαδίκτυο στη διεύθυνση http://www. noberlusconiday.org και έχει ψηφιακά παραρτήματα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Για την Αθήνα, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο υπάρχει στη διεύθυνση maciacia@otenet.gr

Πρόεδρος από το ΔΝΤ

  • Ενα χρόνο από το δραματικό συνέδριο της Ρέιμς, που έφερε την Μαρτίν Ομπρί στην ηγεσία των Σοσιαλιστών, όλοι οι υποψήφιοι για το προεδρικό αξίωμα βρίσκονται πάλι επί σκηνής.

Η επέτειος συνέπεσε μάλιστα και με τη διήμερη επίσκεψη του Ντομινίκ Στρος Καν στο Παρίσι, που αναστάτωσε τη γαλλική πρωτεύουσα με τις «κρυφές» προεδρικές του φιλοδοξίες.

Η επίσκεψη του γενικού διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) ήταν το χειρότερο δώρο γενεθλίων για την Ομπρί, η οποία αφού εδραιώθηκε στο κόμμα, δεν κρύβει πλέον ότι «προετοιμάζεται» για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Την υποψηφιότητα θέλουν επίσης να διεκδικήσουν η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ο πρώην ηγέτης του κόμματος Φρανσουά Ολάντ, ο πρώην υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Πιέρ Μοσχοβιτσί και ο βουλευτής Μανιέλ Βαλς.

Οι δημοσκοπήσεις πάντως τοποθετούν από τώρα τον Ντομινίκ Στρος Καν ως φαβορί για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2012, με ποσοστό 51% έναντι 49% του Νικολά Σαρκοζί. Αν και ο ίδιος αποφεύγει να πάρει θέση στη γαλλική πολιτική και δεν εκδηλώνει τις προθέσεις του, οι πολιτικοί αναλυτές τον τοποθετούν σαν πιθανό «αουτσάιντερ».

Τονίζουν, μάλιστα, ότι «είναι αυτός που αρέσει περισσότερο και μιλάει λιγότερο», τον χαρακτηρίζουν «κρυφό ιμάμη», που τηρεί «στρατηγική υποψήφιου ινκόγκνιτο», που καλλιεργεί «έντεχνο σασπένς» και «κινείται σαν ελεύθερος σκοπευτής».

Η θητεία του Στρος Καν στο ΔΝΤ τελειώνει το Σεπτέμβριο του 2012, μετά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές που θα γίνουν άνοιξη.

Το διαζύγιο της Σεγκολέν

Οι στροσκανικοί εκτιμούν ότι θα μπορούσε να εμφανιστεί ως η «τελική λύση». Υπό τον όρο να εξασφαλίσει από το Σοσιαλιστικό Κόμμα τη δυνατότητα να προσέλθει σε προκριματικές εκλογές αμερικανικού τύπου στο τέλος του 2011, με περιορισμένο αριθμό ανταγωνιστών του, ώστε να μην κινδυνεύει να φθαρεί σε εσωκομματικές έριδες. Οι άλλοι υποψήφιοι επιθυμούν προκριματικές εκλογές νωρίτερα.

Η κατακόρυφη άνοδος της δημοτικότητας του Στρος Καν αναβίωσε τους ανταγωνισμούς στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ θέλησε να ανακτήσει την πρωτοκαθεδρία στην οργάνωση «Ελπίδα στην Αριστερά», ιδεολογικό «ρεύμα» που είχε ιδρύσει παραμονές του συνεδρίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος, για να διεκδικήσει την ηγεσία. Οταν ηττήθηκε, ανέθεσε την ηγεσία της οργάνωσης στον ευρωβουλευτή Βενσάν Πεϊγιόν, στενό της συνεργάτη.

Δυναμική προσωπικότητα του εκσυγχρονιστικού στρατοπέδου, ο Πεϊγιόν ανέπτυξε πρωτοβουλίες και πήρε τα ινία της οργάνωσης.

Το διαζύγιο ήταν αναπόφευκτο. Εγκαταλειμμένη από πρώην υποστηρικτές της, η Ρουαγιάλ αποφάσισε να κάνει μαχητική εξόρμηση: Ενώ δεν είχε προσκληθεί από την οργάνωση «Ελπίδα στην Αριστερά» σε διάσκεψη για την παιδεία που οργάνωσε ο Πεϊγιόν στην Ντιζόν εισέβαλε στη συγκέντρωση, μονοπώλησε σαν σούπερ σταρ τις κάμερες κι όταν στο επίσημο γεύμα ο αντίπαλός της σηκώθηκε μια στιγμή από τη θέση του, κάθησε στην καρέκλα του και δεν την άφησε στιγμή. Ο Πεϊγιόν την κατήγγειλε για σφετερισμό της συγκέντρωσης προς ίδιον όφελος και η Ρουαγιάλ τον αντικατέστησε στην κορυφή της «ελπίδας».

Ο Πεϊγιόν ζήτησε να κριθεί η ηγεσία της οργάνωσης με ψηφοφορία των μελών, δηλώνοντας ότι «δεν πρόκειται να την αφήσω να με απολύσει».

Η Μαρτίν Ομπρί, που ολοκληρώνει τη φθινοπωρινή περιοδεία της στη Γαλλία για την παρουσίαση του νέου σοσιαλιστικού προγράμματος, δηλώνει αποκαρδιωμένη από τις αδελφοκτόνες έριδες.

Καλεί τους σοσιαλιστές να συσπειρωθούν, υπενθυμίζοντας ότι προετοιμάζεται μία κρίσιμη αντιπαράθεση με τη δεξιά UMP, που οι δημοσκοπήσεις φέρνουν νικήτρια στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών, με ποσοστό 27%, έναντι 21% των Σοσιαλιστών και 15% των οικολόγων.

  • Της ΗΡΑΣ ΦΕΛΟΥΚΑΤΖΗ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

ΚΟΥΙΖ: Πόσο «αμερικανάκι» είσαι;

  • ΚΕΙΜΕΝΟ | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΛΙΤΗ
  • ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Εψιλον, Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Οχι, δεν θα το μετρήσουμε με τα μπουκάλια κόκα κόλα που καταναλώνεις την ημέρα, ούτε με τις στρώσεις μπέικον που βάζεις στο σάντουιτς. Πάμε λίγο πιο βαθιά, σε ζητήματα ιδεολογίας, στάσης ζωής, αντίληψης. Αν το «αμερικανόμετρο» χτυπήσει κόκκινο, η προπαγάνδα έχει κάνει δουλειά! Είναι σοβαρό, γιατρέ μου;

Ερωτήσεις

1 Είναι η Ελλάδα η ωραιότερη χώρα του κόσμου;

Α. Το ρωτάς;

Β. Για ωραιότερη δεν ξέρω, αλλά την αγαπώ γιατί είναι η δική μου.

Γ. Με δουλεύεις; Εγώ ψάχνω να την κάνω για Βερολίνο.

2 Εχεις ελληνική σημαία;

Α. Βεβαίως! Τη βγάζω στο μπαλκόνι κάθε 28η Οκτωβρίου και κάθε 25η Μαρτίου.

Β. Μου έχει μείνει μία από τη νίκη της Ελλάδας στο Euro.

Γ. Οχι, αλλά αν περισσεύει καμία, φέρε κι από δω – έχω να κάνω κάτι μπαλώματα στο τζιν.

3 Τι νιώθεις όταν βλέπεις να καίνε τη σημαία μας;

Α. Ολοι αυτοί θέλουν κρέμασμα στο Σύνταγμα.

Β. Δεν μ’ αρέσει, αλλά έχουν το δικαίωμα να εκφραστούν όπως θέλουν.

Γ. Γι’ αυτό δεν είναι οι σημαίες;

4 Τι κάνεις όταν ακούς τον εθνικό ύμνο;

Α. Στέκομαι προσοχή.

Β. Συγκινούμαι, αλλά δεν θα παρατήσω και το σταυρόλεξο.

Γ. Βάζω στο τέρμα Sex Pistols για αντιπερισπασμό.

5 Το αυτοκίνητο είναι…

Α. …το αυτοκίνητό μου είμαι εγώ!

Β. …μέσο εξυπηρέτησης στις μακρινές μετακινήσεις μου.

Γ. …δολοφονικό όπλο και βόμβα στα θεμέλια του πλανήτη.

6 Παρακολουθείς ποδόσφαιρο;

Α. Και παρακολουθώ και παίρνω και τηλέφωνα στις αθλητικές εκπομπές να τα χώσω.

Β. Αν έχει καμιά σημαντική διοργάνωση, βεβαίως.

Γ. Κάτσε… ποδόσφαιρο είναι αυτό με τους πέντε παίκτες ή με τους έντεκα;

7 Κάθε πότε κάνεις το σταυρό σου;

Α. Κάθε που περνάω έξω από εκκλησία. Και στην προσευχή πριν από το φαγητό.

Β. Οταν βλέπω να τον κάνουν οι άλλοι στην εκκλησία το Πάσχα και σε βαφτίσια.

Γ. Δεν μου κόβεται το χέρι καλύτερα;

8 Ο ΟΗΕ…

Α. …είναι πουλημένος στα συμφέροντα που επιβουλεύονται την Ελλάδα.

Β. …έχει τα προβλήματά του, αλλά καλό είναι που υπάρχει.

Γ. …θα έπρεπε να μας επιβάλει εμπάργκο για τη στάση μας στις μειονότητες.

9 Χρωστάς;

Α. Στεγαστικό, καταναλωτικό, γραμμάτια, πιστωτικές, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, στο ψιλικατζίδικο και σε κάτι φίλους.

Β. Με προβληματίζουν λίγο οι πιστωτικές τώρα με την κρίση, αλλά το ελέγχω.

Γ. Χρωστάω στην αγάπη. Μόνο.

10 Πείνασα…

Α. Σουβλάκια, πίτσα ή να πεταχτώ για κάνα τσιζ;

Β. Θα ετοιμάσω μια μακαρονάδα. Μέχρι να γίνει, δεν κόβω και μια σαλάτα;

Γ. Σε λίγο θα είναι έτοιμα τα μύδια ατμού με λευκό κρασί.

11 Τι τρόφιμα πετάς στα σκουπίδια;

Α. Ο,τι έχει λήξει ή έχει αρχίσει να σαπίζει. Ν’ αδειάζει και λίγο το ψυγείο.

Β. Προσπαθώ να μην αγοράζω περισσότερα απ’ όσα μπορώ να καταναλώσω στην ώρα τους. Αλλά καμιά φορά συμβαίνει να πετάξω.

Γ. Τίποτα. Και τις φλούδες τις βάζω στο κομπόστ.

12 Πονάει το κεφάλι σου, τρέχει η μύτη σου και σε πονάει ο λαιμός σου.

Α. Γρήγορα αντιβίωση, αντιπυρετικό και σιρόπι για το βήχα.

Β. Πολυβιταμίνες, λιζοπαΐν, το πολύ κανένα ντεπόν.

Γ. Ρόφημα με ρίγανη, δεντρολίβανο και μέλι.

13 Σάββατο μεσημέρι με λιακάδα…

Α. Πάμε εμπορικό κέντρο να χαζέψουμε;

Β. Πάμε στο Μουσείο της Ακρόπολης και μετά για καφέ στο Θησείο;

Γ. Πάμε στο Τατόι για βόλτα με τα ποδήλατα;

14 Πάμε σινεμά;

Α. Μόνο σε μούλτιπλεξ. Ή να κατεβάσω τόρεντ;

Β. Εχει τίποτα το Αττικόν ή το Ιντεάλ;

Γ. Εχει τίποτα το Τριανόν;

15 Ο στρατός είναι…

Α. …θεματοφύλακας του έθνους.

Β. …αναγκαίο κακό.

Γ. …πλύση εγκεφάλου και σαδομαζοχιστικό πείραμα. Εγώ πήρα Ι5.

16 Η δουλειά είναι…

Α. …η ζωή μου όλη.

Β. …ο τρόπος να κερδίζω το ψωμί μου και να κάνω κάτι που μου αρέσει. Αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας.

Γ. …υποδούλωση. Ο,τι αξίζει στη ζωή είναι η τέχνη, όχι η δουλειά.

17 Τηλεόραση βλέπεις;

Α. Πρωί. Μεσημέρι. Βράδυ. Ο,τι χάνω, το βλέπω στο ίντερνετ.

Β. Πότε πότε, για να ξέρω τι γίνεται. Αλλά δεν θα αλλάξω και το πρόγραμμά μου.

Γ. Ποτέ. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο.

Απαντήσεις

Περισσότερα Α: Πατριώτης, θρήσκος, τηλεορασόπληκτος, extra large. Οπως Αμερική. Λες πως δεν είσαι αμερικανάκι, αλλά κοιτάξου λίγο στον καθρέφτη. Μήπως η χώρα που λατρεύεις να μισείς δεν σου είναι τόσο ξένη;

Περισσότερα Β: Αγαπάς τον Σπίλμπεργκ, ξέρεις ποιος είναι και ο Ρομέρ. Πας στο εμπορικό κέντρο, τιμάς και τις αίθουσες τέχνης. Αν ζούσες στις ΗΠΑ, μάλλον θα κατοικούσες στη Νέα Υόρκη – κάπου όπου θα μπορούσες να βρεις και μπέργκερ και φιλέτο αντρεκότ. Θα ψήφιζες και Ομπάμα.

Περισσότερα Γ: Απατρις, άθρησκος, λιτοδίαιτος, χωρίς τηλεόραση, ούτε καν Ι.Χ. Τρία τινά συμβαίνουν: μόλις γύρισες από ταξίδι στην Ινδία ή από κατάληψη στέγης στην Ολλανδία ή, απλώς, ζεις στον δικό σου πλανήτη. Μείνε εκεί, καλά είναι.

Στοιχεία

1 ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

Ο πατριωτισμός είναι για τους Αμερικανούς ό,τι και η μηλόπιτα: εθνική σπεσιαλιτέ, καθώς 9 στους 10 Αμερικανούς έχουν θετική γνώμη για τη χώρα τους. Εμείς, πάλι, μπορεί να βρίζουμε την Ελλάδα – αλλά στις έρευνες δηλώνουμε πρώτα Ελληνες και μετά Ευρωπαίοι.

2 ΣΗΜΑΙΑ

Κόλλημα με την αστερόεσσα έχουν οι Αμερικανοί, καθώς το 62% την υψώνει στο σπίτι, στο γραφείο, στο αυτοκίνητο. Εμείς κρεμάμε τη γαλανόλευκη στα μπαλκόνια, τη φοράμε μπέρτα στα γήπεδα και την ανεμίζουμε ως τρόπαιο σε πολιτικές συγκεντρώσεις.

3 ΚΑΨΙΜΟ ΣΗΜΑΙΑΣ

Η προσβολή εθνικού συμβόλου είναι ταμπού για τους Αμερικανούς και τους Ελληνες. Με τη διαφορά ότι εδώ διώκεται ως αδίκημα· στις ΗΠΑ προστατεύεται συνταγματικά, στο πλαίσιο της ελευθερίας της έκφρασης, ως συμβολική διαμαρτυρία.

4 ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

Το «Star Spangled Banner» το διασκεύασε ο Χέντριξ στο Woodstock· τον «Υμνο στην Ελευθερία» τον τραγούδησαν οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου. Και οι δύο ύμνοι έχουν γίνει αντικείμενο πατριδοκαπηλίας, αλλά και σύμβολο αντίστασης.

5 ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Παραδοσιακά ταυτισμένος νιώθει ο Αμερικανός με το όχημά του, αν και η κρίση έχει φέρει σύννεφα στη σχέση τους. Στην Ελλάδα η εξάρτηση από το αυτοκίνητο προκαλεί κυκλοφοριακή συμφόρηση, καθώς πάνω από 60% των μετακινήσεων γίνονται με Ι.Χ.

6 ΜΠΑΛΑ

Κολλημένοι με την μπάλα είναι και οι Αμερικανοί, μόνο που η δική τους έχει σχήμα πεπονιού. Βασιλιάς των αμερικανικών σπορ παραμένει το φούτμπολ – καμία σχέση με το δικό μας ποδόσφαιρο, που το αποκαλούν soccer.

7 ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Οι Αμερικανοί πιστεύουν στο Θεό σε ποσοστό 95%, αλλά δεν είναι σίγουροι σε ποιον, γι’ αυτό και αλλάζουν συχνά θρήσκευμα – περίπου ο ένας στους δύο. Εμείς έχουμε τυπικά ανεξιθρησκία, αλλά το Χ.Ο. μάς ακολουθεί σε σχολεία, δικαστήρια, κοινοβούλιο – μέχρι προσφάτως έως και στις ταυτότητες.

8 ΟΗΕ

Διχασμένοι είναι οι Ελληνες (αλλά και οι Αμερικανοί) για το ρόλο του ΟΗΕ – για διαφορετικούς, όμως, λόγους έκαστος λαός. Εμείς τους κατηγορούμε για ατολμία στο θέμα της Κύπρου ή για ανάμειξη στα εθνικά μας ζητήματα. Οι Αμερικανοί, αντίθετα -ειδικά οι πιο συντηρητικοί-, τον επικρίνουν ότι τους περιορίζει. Με την εκλογή του Ομπάμα, το προφίλ του ΟΗΕ στις ΗΠΑ ανέκαμψε, καθώς 61% έχει πλέον θετική γνώμη – από 48% που ήταν πριν από δύο χρόνια.

9 ΧΡΕΗ

Με το ζόρι τα βγάζουν πέρα σε λογαριασμούς και υποθήκες 6 στους 10 Αμερικανούς, με περισσότερο χρεωμένους τους νέους σε ποσοστό 80%. Αντίστοιχα, χρεωμένοι και αγχωμένοι είναι σχεδόν 7 στους 10 Ελληνες (67%) σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.

10 ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Το 1/3των θερμίδων που καταναλώνουν οι Αμερικανοί προέρχονται από τζανκ φουντ – φαγητά που είναι νόστιμα, αλλά έχουν χαμηλή διατροφική αξία. Σε συνδυασμό με την αποφυγή άσκησης, οι διατροφικές συνήθειες των Αμερικανών έχουν δημιουργήσει ένα έθνος βαρέων βαρών, με τα 2/3 των ενήλικων Αμερικανών να είναι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι. Οι Ελληνες τους ακολουθούμε λαχανιασμένοι κατά πόδας: η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ε.Ε. σε παχύσαρκους ενηλίκους (22,5% παχύσαρκοι και 35,2% υπέρβαροι) και δεύτερη στην παιδική παχυσαρκία.

11 ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Περισσότερο από το 40% των παραγόμενων τροφίμων στις ΗΠΑ πετιέται στα σκουπίδια. Ενα μεγάλο μέρος αυτών είναι τρόφιμα που έχουν λήξει ή χαλάσει, εξαιτίας της τάσης των Αμερικανών να αγοράζουν περισσότερα απ’ όσα προλαβαίνουν να καταναλώσουν. Στην Ελλάδα, μισό κιλό από τα 1,3 κιλά σκουπιδιών μιας οικογένειας είναι κυρίως τρόφιμα και αποφάγια. Το 30-35% των σκουπιδιών στις χωματερές της Αττικής είναι υπολείμματα τροφών. Λύση, ο προγραμματισμός στα ψώνια και η κομποστοποίηση των υπολειμμάτων.

12 ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Οι ΗΠΑ ανέδειξαν το mall σε αγαπημένο προορισμό όχι μόνο για ψώνια, αλλά και για φαγητό, καφέ και διασκέδαση – ή ακόμη και για να παντρευτούν, καθώς μερικά από τα μεγαλύτερα διαθέτουν έως και παρεκκλήσι. Η αγάπη αυτή φαίνεται να φτάνει στο τέλος της με την οικο- νομική κρίση, καθώς τα εμπορικά κέντρα στις ΗΠΑ ερημώνουν και κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Στην Ελλάδα, αντίθετα, προστίθενται συνεχώς καινούργια και το εμπορικό μεγα-κέντρο αναδεικνύεται σε όλο και περισσότερο αγαπημένο προορισμό διασκέδασης και αγορών.

13 ΦΑΡΜΑΚΑ

Αύξηση πάνω από 70% γνώρισε η κατανάλωση φαρμάκων στις ΗΠΑ από το 1994 ώς το 2005, με 3,6 δισεκατομμύρια συνταγές να εκτελούνται το 2005 και τον Τύπο να μιλά για αυξανόμενη τάση πολυφαρμακίας. Από την άλλη, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης σε συνολική και εξωνοσοκομειακή κατανάλωση αντιβιοτικών. Η κατανάλωση φαρμάκων, τα περισσότερα από τα οποία είναι άχρηστα και καταλήγουν εξαιρετικά επιβλαβή για την υγεία, έχει υπερδιπλασιαστεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

14 ΣΙΝΕΜΑ

Στη ζεστασιά του καναπέ προτιμά να βλέπει ταινίες το 75% των αμερικανών. Το 32% των Ελλήνων δεν πάει ποτέ στον κινηματογράφο. Τα αμερικανόφερτα multiplex, μία δεκαετία πλέον στην Ελλάδα, έχουν κερδίσει τις νεανικές ηλικίες, και το downloading οδήγησε το βίντεοκλαμπ της γειτονιάς σε αφανισμό. Οι Ελληνες σινεφίλ, πάντως, κρατάνε γερά τις επάλξεις, δίνοντας φιλί ζωής στις ανεξάρτητες αίθουσες.

15 ΣΤΡΑΤΟΣ

Αν και εμπιστεύονται το στράτευμα, διχασμένοι είναι πλέον οι Αμερικανοί για την παραμονή στρατού στο Αφγανιστάν. Υψηλά παραμένει στην Ελλάδα η πίστη στο θεσμό του στρατού, παρόλο που η ανυποταξία βρίσκεται επίσης σε υψηλά επίπεδα.

16 ΕΡΓΑΣΙΑ

Εργασιομανείς είναι οι Αμερικανοί, με το 60% να ξεπερνά το 40ωρο και με διακοπές που συνήθως δεν ξεπερνούν τις δύο εβδομάδες το χρόνο· χαμάληδες και οι Ελληνες, με τις 42 εργάσιμες ώρες την εβδομάδα να μας κατατάσσουν στους σκληρότερα εργαζομένους της Ευρώπης.

17 ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Οι Αμερικανοί πλησιάζουν κατά μέσον όρο τις 5 ώρες τηλεθέασης την ημέρα· εμείς τους κοντράρουμε στα ίσα, παρακολουθώντας περισσότερο από 4 ώρες καθημερινά.

ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ – ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΑ: Η καλή και η κακή Αμερική

Το νεαρό και αδύναμο ακόμη κράτος των ΗΠΑ στα μέσα της δεκαετίας του 1700 είχε ένα μέλημα: πώς να επεκταθεί και να κυριαρχήσει στην ίδια του την ήπειρο. Και ένα δόγμα, που επίσημα διακηρύχθηκε το 1823: να μην μπλέξει με τις περίπλοκες έριδες των ευρωπαϊκών κρατών, τα οποία -στο όνομα της ισορροπίας των δυνάμεων- βρίσκονταν σε διαρκείς πολέμους και ανταγωνισμούς. Με συμφωνίες, εκβιασμούς, ακόμη και με τη βία, πέτυχε το πρώτο· με το περίφημο δόγμα Μονρόε, χάρη στο οποίο η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ήταν η μη εξωτερική πολιτική, το δεύτερο.

Η κοσμοπολίτικη και πολυφυλετική Σμύρνη ήταν για τους πρώτους αμερικανούς προτεστάντες μισιονάριους του 19ου αιώνα ένας από τους ιδανικούς τόπους δράσης, καθώς πίστευαν ότι τα μεσσιανικά τους οράματα θα μπορούσαν να την έχουν ως εφαλτήριο για την κατάκτηση της Ανατολής. Ο πραγματισμός, όμως, των αμερικανικών κυβερνήσεων την παρέδωσε τελικά στο μένος των κεμαλιστών.

Η κοσμοπολίτικη και πολυφυλετική Σμύρνη ήταν για τους πρώτους αμερικανούς προτεστάντες μισιονάριους του 19ου αιώνα ένας από τους ιδανικούς τόπους δράσης, καθώς πίστευαν ότι τα μεσσιανικά τους οράματα θα μπορούσαν να την έχουν ως εφαλτήριο για την κατάκτηση της Ανατολής. Ο πραγματισμός, όμως, των αμερικανικών κυβερνήσεων την παρέδωσε τελικά στο μένος των κεμαλιστών.

Με ελάχιστο στρατό, περιχαρακωμένη ανάμεσα στις δύο ωκεάνιες τάφρους που τη χώριζαν από τον υπόλοιπο κόσμο και με τη ρητορική της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Αμερική έμοιαζε μ’ έναν φίλο που εξήγαγε όχι μόνο εμπορεύματα, αλλά και συμβουλές στους απανταχού καταπιεσμένους. Την «καλή» Αμερική την περιέγραψε με σαφήνεια το 1821 ο τότε υπουργός των Εξωτερικών της Τζον Κουίνσι Ανταμς: «Οπου έχει ή πρόκειται να ξεδιπλωθεί το λάβαρο της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας, εκεί θα βρίσκονται η καρδιά, οι ευλογίες και οι προσευχές της Αμερικής. Αλλά δεν εκστρατεύει στο εξωτερικό επιζητώντας να εξολοθρεύσει τα θηρία. Επιθυμεί την ελευθερία και την ανεξαρτησία για όλους. Ομως είναι ο πρωταθλητής και ο τιμητής της δικής της ελευθερίας».

Αυτό που δεν έκανε τότε το ιππικό της Αμερικής, το έκαναν οι προτεστάντες μισιονάριοί της, οι οποίοι ονειρεύονταν μια παγκόσμια ένωση χωρίς σύνορα, ανταγωνισμούς και συγκρούσεις, όπου θα βασίλευαν η ειρήνη, η αρμονία, η Βίβλος και οι… μπίζνες. Μια Αμερική η οποία, κατά το όραμα του ποιητή Philip Freneau, θα ήταν η «νέα Ιερουσαλήμ, που είχε τον θεϊκό προορισμό να γίνει το παγκόσμιο πρότυπο».

Πώς ήταν, όμως, ο κόσμος της εποχής που «έπρεπε να κατακτηθεί» από τους μισιονάριους; Ενα πεδίο μάχης, ανάμεσα στα αδυσώπητα αποικιακά συμφέροντα του παλιού κόσμου. Και οι προτεστάντες της Αμερικής δεν θα περίμεναν την εποχή των κανονιοφόρων για να δράσουν. Δεκάδες ιεραποστολικές προτεσταντικές εταιρείες, με αποφασισμένα μέλη-εθελοντές, συστάθηκαν από τα τέλη του 18ου αιώνα με σκοπό την εξάπλωση του μεσσιανικού τους σχεδίου. Το πνεύμα της Γαλλικής Επανάστασης είχε ανοίξει ένα μεγάλο παράθυρο για την έξοδό τους στον κόσμο, αφού οι ιδέες τους για την κατάργηση της δουλείας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την μέσω της εκπαίδευσης πνευματική και κοινωνική βελτίωση των ανθρώπων συναντούσαν εκείνες του Διαφωτισμού. Για τους προτεστάντες ο μέσος άνθρωπος είχε κάθε δικαίωμα και όλες τις δυνατότητες να βελτιώσει τη ζωή του ακολουθώντας τις βασικές αρχές της Βίβλου και ,απερίσπαστος από συγκρούσεις και εθνικούς ανταγωνισμούς, να ριχτεί στην εργασία, την παραγωγικότητα, για τη δόξα του Θεού του και της Αμερικής, αφού αυτή ήταν η εκλεκτή χώρα του Θεού, που είχε την αποστολή να ηγηθεί ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου.

ΕΛΛΑΔΑ: ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕ Ο… ΣΤΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ

Από πού θα μπορούσαν να αρχίσουν; Ο εκπολιτισμός της οικουμένης θα έπρεπε να αρχίσει όχι βάσει των γεωγραφικών συνόρων, αλλά βάσει των θρησκευτικών. Το Ισλάμ κρίθηκε ανεπίδεκτο, αφού στηριζόταν σε ακλόνητες θρησκευτικές παραδόσεις. Η Γηραιά Ηπειρος βρισκόταν υπό την επιρροή του παπισμού, καθώς και ισχυρών πολιτικών εξουσιών. Η Ανατολή, όμως; Εκεί υπήρχαν οι «παρηκμασμένες Εκκλησίες» της παραπαίουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας (Ορθόδοξοι, Αρμένιοι, Κόπτες, Νεστοριανοί, Μαρωνίτες), οι οποίες είχαν διαβρωθεί από τη δεισιδαιμονία και την αμορφωσιά. Εκεί στόχευσαν πρώτα.

Τους βομβαρδισμούς της Γάζας από το ισραηλινό πυροβολικό και την αεροπορία τούς προσυπογράφει και η Αμερική. Η ρητορεία της περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας και δημοκρατίας υποχωρεί κατά κράτος - όχι μόνο λόγω των γεωπολιτικών συμφερόντων της, αλλά και λόγω της πεποίθησης των αμερικανικών προτεσταντικών λόμπι για τα βιβλικά δικαιώματα του Ισραήλ στην Παλαιστίνη.

Τους βομβαρδισμούς της Γάζας από το ισραηλινό πυροβολικό και την αεροπορία τούς προσυπογράφει και η Αμερική. Η ρητορεία της περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας και δημοκρατίας υποχωρεί κατά κράτος – όχι μόνο λόγω των γεωπολιτικών συμφερόντων της, αλλά και λόγω της πεποίθησης των αμερικανικών προτεσταντικών λόμπι για τα βιβλικά δικαιώματα του Ισραήλ στην Παλαιστίνη.

Οι αμερικανοί προτεστάντες, συγκινημένοι από την πολιτιστική κληρονομιά του αρχαιοελληνικού κόσμου, αλλά και από την Επανάσταση κατά των οθωμανών, που έμοιαζε μ’ εκείνην της αμερικανικής ανεξαρτησίας, είδαν την Ελλάδα ως έναν προνομιακό τόπο για τη δράση τους. Με ναυαρχίδα την ιεραποστολική εταιρεία ABCFM (Αμερικανικό Συμβούλιο Εντολοδόχων Επιτετραμμένων για τις Αποστολές του Εξωτερικού), ξεκινούν το 1828 τη σταυροφορία τους σε μια χώρα που διψούσε για εκπαίδευση, κυρίως μέσω της ίδρυσης σχολείων, οικοτροφείων και ενός εξαιρετικά προχωρημένου για την εποχή εκπαιδευτικού προγράμματος – μέσω του οποίου θα διδάσκονταν όχι μόνο θρησκευτικά μαθήματα, αλλά και θετικές επιστήμες και -φυσικά- αγγλικά, γλώσσα τότε του εμπορίου. Πιστεύοντας ότι ο κάθε χριστιανός πρέπει να μάθει να διαβάζει, γιατί μόνο έτσι μπορεί να έρθει κοντά στην αληθινή πίστη, ενθάρρυναν την εκπαίδευση των κοριτσιών, θεωρώντας τα ως τον δούρειο ίππο που θα μετέφερε αργότερα το πνεύμα του προτεσταντισμού στις οικογένειες και στα παιδιά τους.

Ιδρυσαν τα πρώτα κατηχητικά σχολεία της Κυριακής, καθώς και τυπογραφεία, τροφοδοτώντας τα σχολεία τους με βιβλία και περιοδικά και οργάνωσαν βιβλιοθήκες – ανύπαρκτες ώς τότε στο νεοσύστατο κράτος. Παράλ- ληλα, οι πιο αξιόλογοι μαθητές σπούδαζαν, με έξοδα του σωματείου Φίλοι του Αμερικανικού Συμβουλίου, στα προτεσταντικά πανεπιστήμια Γέιλ και Αμχερστ – αποτελώντας στη συνέχεια μια ντόπια ιθύνουσα τάξη, φιλικά διακείμενη στην προτεσταντική Αμερική και στο μεσσιανικό όραμα της «παγκόσμιας αποστολής» της.

Σχολεία σε Αθήνα, Αργος, Μάνη, Τήνο, Σύρο υποδέχονται χιλιάδες αγόρια και κορίτσια απ’ όλη την ελληνική επικράτεια. Τα μακροβιότερα από αυτά είναι στην Αθήνα η Σχολή Χιλλ και στη Σύρο το «Φιλελληνικό Παιδα- γωγείο» και το «Ελληνικό Λύκειο» – μαθητές του οποίου υπήρξαν ο Δ. Βικέλας, ο Α. Συγγρός, ο Ε. Βενιζέλος και ο Ε. Ροΐδης. Ο τελευταίος αφήνει το προτεσταντικό αποτύπωμα της εκπαίδευσής του στο μυθιστόρημα «Η Πάπισσα Ιωάννα», διακωμωδώντας σ’ αυτό την τελετουργία, τα έθιμα και τα δόγματα της Παπικής Εκκλησίας, αλλά και τις δεισιδαιμονίες της Ορθόδοξης.

Τελικά, όμως, παρά τον άφθονο χρόνο και το χρήμα που ξόδεψαν οι αμερικανοί μισιονάριοι στον ελλαδικό χώρο, το σχέδιό τους απέτυχε – προσκρούοντας τόσο στην αντίσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας όσο και στο πνεύμα της εποχής. Εχοντας μόλις βγει από τον ζυγό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ελλάδα της Μεγάλης Ιδέας τότε συγκινούνταν περισσότερο από το όνειρο της εθνικής της ολοκλήρωσης, προαπαιτούμενο του οποίου ήταν η εθνικο-θρησκευτική καθαρότητα και ομοιογένεια, παρά από τα παγκοσμιοποιημένα οράματα των αμερικανών προτεσταντών. Ισως δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα μόνο η Σχολή Χιλλ επιβίωσε και λειτουργεί ακόμη, προφανώς διότι ο ιδρυτής της, ο Ιωάννης Χιλλ, σύντομα συνειδητοποίησε τη δυσκολία του εγχειρήματος του προσηλυτισμού στον προτεσταντισμό, αρκούμενος στην παροχή παιδείας, με την ελπίδα μιας υπόγειας μάλλον επιρροής. Η σχολή του, τελικά, κυριολεκτικά απορροφήθηκε από την ελληνική κοινωνία τόσο, ώστε οι ζηλωτές συνάδελφοί του να τον κατηγορούν για επικίνδυνο συμβιβασμό με την «παράδοξη γοητεία» της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σε αντίθεση με τον Χιλλ, ο Ιωνάς Κινγκ, ένας δογματικός προτεστάντης μισιονάριος, επονομαζόμενος και «Λούθηρος της Ανατολής», που επιχείρησε να έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με την Ορθόδοξη Εκκλησία (αφού υπέστη μύριες όσες διώξεις, αφορισμούς και μηνύσεις), υποχώρησε κατά κράτος, κλείνοντας όλα τα σχολεία του στην Ελλάδα.

Η ανεπίσημη βοήθεια που πρόσφερε στους Ελληνες της Σμύρνης το '22 ο τότε αμερικανός πρόξενος Τζορτζ Χόρτον ήταν η εξαίρεση. Ο κανόνας για τα πολεμικά πλοία της Δύσης -συμπεριλαμβανομένων και των αμερικανικών- ήταν να παραμένουν αμέτοχα. Κάτω, οι άμαχοι ήταν τα περισσότερα θύματα στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, παράπλευρες απώλειες της «καταιγίδας της ερήμου».

Η ανεπίσημη βοήθεια που πρόσφερε στους Ελληνες της Σμύρνης το ’22 ο τότε αμερικανός πρόξενος Τζορτζ Χόρτον ήταν η εξαίρεση. Ο κανόνας για τα πολεμικά πλοία της Δύσης -συμπεριλαμβανομένων και των αμερικανικών- ήταν να παραμένουν αμέτοχα. Κάτω, οι άμαχοι ήταν τα περισσότερα θύματα στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, παράπλευρες απώλειες της «καταιγίδας της ερήμου».

Οι προτεστάντες μισιονάριοι, πάντως, δοκίμασαν την τύχη τους και στη Σμύρνη – θεωρώντας τον κοσμοπολίτικο, πολυφυλετικό, αλλά και ευρωπαϊκό χαρακτήρα του «μικρού Παρισιού» (που τότε ήταν το σημαντικότερο λιμάνι της ανατολικής Μεσογείου, απαραίτητο για την αμερικανική διείσδυση στην Ανατολή) ως ιδανικό αμάλγαμα για την εφαρμογή του ιερού σχεδίου τους, τη δημιουργία της «Πόλης του Θεού». Συνεπείς με τη μεθοδολογία τους, οι αμερικανοί μισιονάριοι θα ιδρύσουν ώς τα μέσα του 19ου αιώνα δεκάδες σχολεία και κολέγια για κορίτσια και αγόρια. Το 1832 λειτουργούν ήδη τρία σχολεία ελληνικά και 30 άλλα στην ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης, με 2.000 μαθητές. Η «χρήσιμη γνώση» που προκρίνει η προτεσταντική εκπαίδευση είναι τόσο ελκυστική για τους πλούσιους έλληνες εμπόρους, που προτιμούν να στέλνουν τους γόνους τους στα σχολεία αυτά, παρά τη στεναχώρια των εκκλησιαστικών τους αρχών.

Τα πράγματα, όμως, δεν κυλούν ανέφελα για τους μισιονάριους προτεστάντες. Σύντομα θα έρθουν αντιμέτωποι με το αντικληρικό αίσθημα της φιλελεύθερης ελίτ που είναι επηρεασμένη από τον Διαφωτισμό, με την Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς και με την Καθολική, που έχει στείλει πολύ νωρίτερα τους δικούς της μισιονάριους – ενώ δεν λείπουν και οι ανταγωνισμοί με τις άλλες προτεσταντικές ιεραποστολές, ιδίως εκείνες που προέρχονται από την Αγγλία. Καθόλου τυχαία, αφού οι αμερικανοί μισιονάριοι δεν υπηρετούν μόνο τον Θεό, αλλά και τη χώρα τους. Στο τέλος, έρχονται αντιμέτωποι και με τις τουρκικές αρχές, οι οποίες θεωρούν υπονομευτική την υποστήριξη που παρέχουν στην υπόθεση της ανεξαρτησίας των Αρμενίων.

Θεωρώντας τα ισχυρά κρατικά μορφώματα εμπόδιο στην εξάπλωση του προτεσταντισμού και του κράτους του Θεού, της Αμερικής, οι μισιονάριοι υποστήριζαν τις καταπιε- σμένες μειονότητες βοηθώντας στη διατήρηση και ανάπτυξη των γλωσσών τους και εκπαιδεύοντας τοπικές ελίτ, που στη συνέχεια θα αποτελούσαν τις φιλικά διακείμενες ηγέτιδες τάξεις, που θα στήριζαν το μέγα σχέδιο της αμερικανο-προτεσταντικής εξάπλωσης. Ενώ, όμως, ευαγγελίζονταν την κατάργηση του έθνους-κράτους θεωρώντας το εμπόδιο στην «παγκόσμια αποστολή» τους, την ίδια στιγμή ανέπτυξαν και συντήρησαν τοπικούς εθνικισμούς, προαλείφοντας το τέλος του αμερικανικού απομονωτισμού. Σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, στους προτεστάντες μισιονάριους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η ανάπτυξη τόσο του αλβανικού όσο και του βουλγαρικού εθνικισμού. Μάλιστα, από το επιφανές κολέγιο του αγγλοσαξωνικού προτεσταντισμού στην Ανατολή, το Robert College, αποφοίτησαν στα μέσα του 19ου αιώνα δεκάδες στελέχη που επάνδρωσαν το νεότευκτο κράτος της Βουλγαρίας.

ΤΟΥΡΚΙΑ: Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΤΟΥ «ΕΚΛΕΚΤΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Στη λογική αυτή, η καλή Αμερική θεωρούσε τη δημιουργία ενός αρμένικου κράτους ως μία ακόμη ευκαιρία για την παγίωση των συμφερόντων της στην Ανατολή. Οι μισιονάριοί της είχαν προλειάνει το έδαφος, ιδρύοντας το 1843 την πρώτη Ευαγγελική Εκκλησία της Αρμενίας, και ο πρόεδρος Ουίλσον είχε αναλάβει να σχεδιάσει τα σύνορά της κατά τη Συνθήκη των Σεβρών, με αποτέλεσμα το νεαρό κράτος να αποκληθεί και «Ουιλσονική Αρμενία». Ομως, ο Κεμάλ Ατατούρκ όχι μόνο ανέτρεψε το σχέδιο, αλλά έδειξε στην Αμερική σε ποιον έπρεπε στο εξής να ποντάρει. Εως και πρόσφατα, η αρμενική γενοκτονία του 1915 δεν αναγνωρίστηκε από τους Αμερικανούς, οι οποίοι στήριξαν την τουρκική προπαγάνδα – ότι η γενοκτονία δεν συνέβη ποτέ. Η βίαιη μετακίνηση αρμενικών πληθυσμών προς τη Συρία, κατά τη διάρκεια της οποίας πέθαναν ή δολοφονήθηκαν 1,5 εκατ. άνθρωποι, ήταν για τον τότε εκπρόσωπο των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη, ναύαρχο Μαρκ Μπρίστολ, μία μεταφορά, «που έγινε με κόπο και μεγάλες οικονομικές θυσίες, στα ωραιότερα και ευφορότερα μέρη της Συρίας – όπου το κλίμα είναι ανάλογο με της Φλώριδας»!

Το ίδιο κακή ήταν η Αμερική με την Ελλάδα κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, την οποία θεωρούσε καταστροφική για το μακρόπνοο σχέδιο του ιδρυτή της προτεσταντικής ιεραποστολικής εταιρείας ABCFM, Μπάρτον, το οποίο προέβλεπε την ίδρυση μιας ομοσπονδιακής οθωμανικής αυτοκρατορίας υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ. Αδιάφορη στάθηκε και στην καταστροφή της Σμύρνης το 1922, αφού κατά τον ναύαρχο Μπρίστολ «Η Τουρκία αποτελεί παρθένο έδαφος για τις αμερικανικές μπίζνες και την αμερικανική οικονομική εκμετάλλευση». Αλλά κακές ήταν οι ΗΠΑ και για τους Βουλγάρους – με την απόλυτα ουδέτερη στάση τους κατά τον βουλγαρο-τουρκικό πόλεμο.

Ανθρωπιστική βοήθεια στους Αρμενίους το 1920 και στους Ιρακινούς το 1993. Στους πρώτους η Αμερική υποσχέθηκε ένα ανεξάρτητο κράτος. Στους δεύτερους, ελευθερία και δημοκρατία. Ωστόσο, και οι δύο έγιναν τελικά πιόνια των ΗΠΑ στη μεγάλη παρτίδα της γεωπολιτικής σκακιέρας.

Ανθρωπιστική βοήθεια στους Αρμενίους το 1920 και στους Ιρακινούς το 1993. Στους πρώτους η Αμερική υποσχέθηκε ένα ανεξάρτητο κράτος. Στους δεύτερους, ελευθερία και δημοκρατία. Ωστόσο, και οι δύο έγιναν τελικά πιόνια των ΗΠΑ στη μεγάλη παρτίδα της γεωπολιτικής σκακιέρας.

Η Αμερική (που είχε αναλάβει τον εκδυτικισμό της ανερχόμενης τουρκικής αστικής τάξης του κεμαλικού κράτους μέσω της συστηματικής εκπαίδευσής της στα σχολεία που ίδρυσαν οι μισιονάριοι -το Robert College, σύμφωνα με τον ρώσο πρέσβη στην Ουάσινγκτον ασκούσε μεγαλύτερη επιρροή στην Τουρκία απ’ ό,τι στην Αγγλία και στη Γαλλία-, αλλά και στα πανεπιστήμια της Αμερικής) είχε επενδύσει πολλά από τα επεκτατικά της όνειρα στην Τουρκία, ώστε να επιτρέψει να διαλυθούν στο όνομά τους τα επί μέρους «μικρά» εθνικά όνειρα της περιοχής, που ναι μεν τα υποστήριζε, όχι όμως τόσο, ώστε να έρθει σε ασυμφωνία με τον πραγματισμό της και τα συμφέροντά της.

Η «ΚΑΛΗ» ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Αλλωστε, αυτά τα συμφέροντα ήταν που στις αρχές του 20ού αιώνα τής έδειξαν τον δρόμο προς τον υπόλοιπο κόσμο. Η Αμερική είχε πλέον μεγάλη δύναμη και κανέναν λόγο να παραμένει κλεισμένη στην ήπειρό της. Δύο πρόεδροι, ο Θίοντορ Ρούσβελτ και ο Γούντροου Γουίλσον, ανέλαβαν να την οδηγήσουν σ’ αυτό που οι προτεστάντες μισιονάριοι θα θεωρούσαν «θεϊκό πεπρωμένο της».

Αραγε, θα έπαιζε κι αυτή στο κλασικό παιχνίδι της ισορροπίας των δυνάμεων, κερδίζοντας πλεονεκτήματα όπως το αντιλαμβανόταν ο Ρούσβελτ; Ή θα αναλάμβανε έναν παρά- δοξο -έως και ύποπτο για τους υπόλοιπους παίκτες της διεθνούς σκακιέρας- μεσσιανικό ρόλο, διαδίδοντας τις βασικές αρχές της σε όλο τον κόσμο: ότι, δηλαδή, η ισορροπία εξασφαλίζεται από τη δημοκρατία που φέρνει την ειρήνη· ότι τα κράτη θα πρέπει να κρίνονται με τα ίδια ηθικά κριτήρια που κρίνονται τα άτομα· ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να είναι υπεράνω αυτών και ότι το εθνικό συμφέρον ταυτίζεται με την επιδίωξη για ένα οικουμενικό σύστημα δικαίου; Τελικά, έως σήμερα επικράτησε η ουιλσονική λογική, και η μεγάλη χώρα των λευκών προτεσταντών ανέλαβε σειρά επεμβάσεων σε όλο τον πλανήτη, αναζητώντας κάθε φορά την ηθική τους θεμελίωση, έναν «δίκαιο σκοπό», πριν στρωθούν οι δρόμοι απ’ όπου επελαύνει ο στρατός της με πτώματα. Στο τέλος όλοι τη μισούν και την καταριούνται. Αλλά, όπως είχε πει και ο Μπέρναρ Σο, «Υπάρχουν δύο τραγωδίες στη ζωή. Η μία είναι το ναυάγιο του ονείρου σου. Η άλλη, η πραγματοποίησή του».

  • ΚΕΙΜΕΝΟ | ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Εψιλον, Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Τα Εμιράτα απαγόρευσαν τους Σάντεϊ Τάιμς

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα απαγόρευσαν σήμερα την κυκλοφορία της βρετανικής εφημερίδας Σάντεϊ Τάιμς (Sunday Times). Αιτία στάθηκε φωτομοντάζ που απεικονίζει τον ιδρυτή της Dubai World στο σημερινό της πρωτοσέλιδο.

Η εφημερίδα που ανήκει στη News Corporation, αποσύρθηκε από τα σημεία πώλησης ενώ αναμένονται περαιτέρω οδηγίες από τις αρχές, σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου της στο Ντουμπάι. Το επίμαχο φωτομοντάζ παρουσιάζει το σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ-Μακτούμ να βυθίζεται σε μια θάλασσα από χρέη.

Το Ντουμπάι ζήτησε την Τετάρτη αναβολή της αποπληρωμής των χρεών του, ύψους 59 δισ. δολαρίων, οδηγώντας σε πτώση τα διεθνή χρηματιστήρια.

Ο νόμος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που χρονολογείται από το 1980 προβλέπει φυλάκιση για τους δημοσιογράφους που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση ή την βασιλική οικογένεια. Δεν αφορά ωστόσο στο διεθνή τύπο.

Σύμφωνα με νέο νομοσχέδιο, όταν οργανισμός του τοπικού τύπου προσβάλει κυβερνητικά μέλη ή τη βασιλική οικογένεια θα αντιμετωπίζει πρόστιμο 1,36 εκατ. δολαρίων (5 εκατ. ντιρχάμ) ενώ σε όσους δημοσιεύουν εν γνώσει τους λανθασμένες πληροφορίες ή θέματα που βλάπτουν την οικονομία θα προβλέπεται ποινή 136.000 δολαρίων. [enet.gr, 22:37 Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009]

Ένας αντάρτης στο «τιμόνι» της Ουρουγουάης

Ο κεντροαριστερός Χοσέ Μουχίκα, πρώην αντάρτης, είναι ο νικητής του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Ουρουγουάη. Σύμφωνα με τα έξιτ πολ, συγκεντρώνει το 51-52% των ψήφων, έναντι 44-45% του αντιπάλου του, πρώην προέδρου και υποψηφίου της κεντροδεξιάς, Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε, ο οποίος παραδέχτηκε την ήττα του.

Ο Μουχίκα με δηλώσεις του μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων έτεινε χείρα φιλίας στην αντιπολίτευση δηλώνοντας «Πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι υπάρχουν θλιμμένοι συμπατριώτες μας που είναι εξ αίματος αδελφοί μας και για αυτό δεν υπάρχουν ούτε νικητές, ούτε νικημένοι».

Ο 74χρονος Μουχίκα ήταν ένα από τα ιδρυτικά στελέχη των ανταρτών Τουπαμάρος, τη δεκαετία του 1960. Φυλακίστηκε λίγο πριν τη δικτατορία και παρέμεινε υπό κράτηση για 14 χρόνια.  Διαδέχεται τον Ταμπαρέ Βάσκες, τον πρώτο αριστερό πρόεδρο της Ουρουγουάης, ο οποίος δεν είχε το δικαίωμα να διεκδικήσει νέα θητεία. Ο νικητής των εκλογών δεσμεύτηκε ότι θα συνεχίσει το έργο και τις μεταρρυθμίσεις του προκατόχου του. Ανέφερε ως παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο θα κυβερνήσει τον πρόεδρο της Βραζιλίας, Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα. [enet.gr, 01:40 Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009]