- Λίγοι είναι εκείνοι που την ερχόμενη Κυριακή θ’ ασχοληθούν με τον συνολικό χάρτη της Ευρώπης, όπως αυτός θα διαμορφωθεί από τα αποτελέσματα.
Κατά γενική ομολογία, στην πλειονότητα των 27 κρατών-μελών, το ενδιαφέρον στρέφεται στο εθνικό αποτέλεσμα.
*Και όχι χωρίς αιτία, αφού, καλώς ή κακώς, οι ευρωεκλογές θεωρούνται βαρόμετρο για τις εθνικές εκλογές. Σε μερικά κράτη-μέλη, μάλιστα, είναι πραγματικά έτσι.
*Οπως π.χ. στη Βουλγαρία, όπου οι εθνικές εκλογές θα διενεργηθούν στις 5 Ιουλίου ή στη Γερμανία όπου τον Σεπτέμβριο ο νυν υπουργός Εξωτερικών, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ, θα αντιμετωπίσει την Ανγκελα Μέρκελ στις εθνικές κάλπες.
*Πρόβα τζενεράλε και για τον σοσιαλιστή Ζοζέ Σόκρατες στην Πορτογαλία, ο οποίος μέχρι στιγμής προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές που θα διενεργηθούν προς το τέλος του χρόνου.
*Για το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πρόκειται ακριβώς για δημοσκόπηση αλλά πιθανόν ν’ αποτελέσει αφορμή για πρόωρες εκλογές. Τα σκάνδαλα για τα έξοδα των βουλευτών έχουν δημιουργήσει αρνητικό κλίμα για τους Εργατικούς του Γκόρντον Μπράουν.
*Στη Γαλλία, οι ευρωεκλογές θα είναι η πρώτη ουσιαστική δοκιμασία για τη νέα γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Μαρτίν Ομπρί, παρ’ όλο που το κόμμα του προέδρου, Νικολά Σαρκοζί, αναμένεται να τα πάει πολύ καλύτερα από το αρνητικό ρεκόρ των 17 εδρών που κέρδισε το 2004 (έναντι 31 των Σοσιαλιστών).
*Σε τεστ θα υποβληθεί και ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας, Χοσέ Θαπατέρο, ο οποίος φαίνεται να χάνει το προβάδισμα από το Λαϊκό Κόμμα.
*Αντίθετα δεν τίθεται θέμα δημοσκόπησης στο Λουξεμβούργο, αφού την ίδια ημέρα διενεργούνται ταυτόχρονα και οι εθνικές εκλογές. Ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της Ευρώπης (από το 1995), δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει πρόβλημα επανεκλογής ως επικεφαλής του συνασπισμού του οποίου ηγείται το Χριστιανικό Κοινωνικό Κόμμα.
*Στην Ιταλία, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και οι αιθέριες υπάρξεις του ψηφοδελτίου του αναμένεται να σαρώσουν…
*Στην άλλη όψη του νομίσματος υπάρχουν και κόμματα που προσβλέπουν στην πρώτη τους καταμέτρηση. Ενα από αυτά είναι το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, του Ολιβιέ Μπεζανσνό, στη Γαλλία.
*Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης και οι δύο «πανευρωπαϊκοί» σχηματισμοί, ένας φιλοευρωπαϊκός, οι Newropeans (Νεοευρωπαίοι) κι ένας ευρωσκεπτικιστικός, ο Libertas. Οι Newropeans θα κατεβούν στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ολλανδία, ζητώντας περισσότερη δημοκρατία στις Βρυξέλλες. Οι ρίζες τους βρίσκονται σε φοιτητές που επωφελήθηκαν από το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών Erasmus, το οποίο εξελίχθηκε στο think tank «Europe 2020» και τελικά στους Newropeans.
- Από το «όχι» στις ευρωλίστες
*Ως think tank ξεκίνησε και το Libertas, που δημιουργήθηκε από τον ιρλανδό επιχειρηματία Ντέκλαν Γκάνλεϊ και που στήριξε το «όχι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Το Libertas κατεβάζει λίστες στη Λετονία, την Τσεχία, τη Γαλλία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και στηρίζει και κάποιους υποψήφιους σε άλλες λίστες.
*Υπάρχει και μία ειδική περίπτωση, μη πολιτική, στη Σουηδία: το Κόμμα των Πειρατών αναμένεται να κάνει την έκπληξη, αφού έχει κερδίσει τη συμπάθεια των νεαρών ψηφοφόρων. Δημιουργήθηκε από μια κίνηση διαμαρτυρίας ενάντια στις ποινές φυλάκισης που επιβλήθηκαν στους υπεύθυνους της ιστοσελίδας «Pirate Bay», η οποία επέτρεπε στους χρήστες να κατεβάζουν μουσική και ταινίες κατά παράβαση των νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων.
*Τέλος, Τσεχία, Αυστρία, Ηνωμένο Βασίλειο και Βουλγαρία, νεοναζί, ισλαμόφοβοι, εθνικιστές διεκδικούν θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Το Εθνικό Βρετανικό Κόμμα (όπου μόνο οι λευκοί έχουν δικαίωμα να γίνουν μέλη), τα αυστριακά FPO και ΒΖΟ, το Κόμμα της Ελευθερίας στην Ολλανδία, το Εργατικό Κόμμα στην Τσεχία, το Jobbik στην Ουγγαρία, το Ataka στη Βουλγαρία, το Κόμμα της Μεγάλης Ρουμανίας έχουν αρνητική θέση για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά και για την εκδίωξη των Ρομά και την καθαρότητα της φυλής. Και όλοι ανεβάζουν συνεχώς τα ποσοστά τους.
*Οι ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου δεν αντιστοιχούν πράγματι σε ευρωπαϊκά κόμματα και συνήθως οι ευρωβουλευτές δίνουν την ψήφο τους με βάση εθνικά κριτήρια. Δεν είναι, λοιπόν, εντελώς παράλογο που οι ευρωπαίοι πολίτες τους επιλέγουν επίσης με εθνικά κριτήρια. Δείχνει πόσο μακριά είμαστε ακόμη από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, του Βικτόρ Ουγκό.